กัณฑ์ที่ ๒. กัณฑ์หิมพานต์
พระราชธรรมวาที (ชัยวัฒน์)
วัดประยุรวงศาวาส
กัณฑ์หิมพานต์ ว่าด้วยเรื่อง เมืองกลิงครัฐ ได้เกิดฝนแล้งข้าวยากหมากแพง พราหมณ์ทั้ง ๘ คน
มาทูลขอพญาช้างปัจจัยนาคซึ่งเป็นช้างคู่บารมีจากพระเวสสันดร พระองค์ให้ทานช้าง ทำให้ชาวเมืองโกรธแค้นเคืองใจ จึงไปร้องต่อพระเจ้ากรุงสัญชัยให้เนรเทศพระเวสสันดรออกจากเมือง หรือประหารด้วยท่อนจันทน์ เมื่อพระนางมัทรีทรงทราบว่าพระเวสสันดรได้ถูกขับออกจากเมือง ทรงทูลว่าเป็นสามีภรรยากันแล้ว ย่อมต้องอยู่เคียงข้างกันในทุกที่ทุกเวลา ไม่ว่ายามสุข หรือทุกข์ จึงได้ขอออกเดินทางไปกับพระเวสสันดร พร้อมทั้งพระชาลี และพระกัณหา บุตรทั้ง ๒
อานิสงส์กัณฑ์หิมพานต์ ผู้ใดบูชากัณฑ์หิมพานต์ ย่อมจะได้สิ่งปรารถนาทุกประการ
ครั้นตายไปจะบังเกิดในสุคติโลกสวรรค์ แล้วเมื่อลงมาเกิดบนโลกมนุษย์ ก็จะเกิดในตระกูลขัตติยะ หรือตระกูลพราหมณ์มหาศาลร่ำรวย บริบูรณ์ด้วยทรัพย์ และบริวารมากมายประกอบด้วยสุขกายสบายใจทุกอิริยาบถฯ
ข้อคิดประจำกัณฑ์
๑.คนดีเกิดมานำพาโลกให้ร่มเย็น
๒.โลกต้องการผู้เสียสละมิฉะนั้นหายนะจะบังเกิด
๓.การทำดีย่อมมีอุปสรรค “มารไม่มีบารมีไม่มามารยิ่งมาบารมียิ่งแก่กล้า”
๔.จุดหมายแห่งการเสียสละอยู่ที่พระโพธิญาณมิหวั่นไหวแม้จะได้รับทุกข์
